Contact Tables

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Η απεργία στον Τύπο και ποιος φοβάται την Αλήθεια


Τις προάλλες ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, που έστειλε (για πλάκα;) ένας τορναδόρος από τα Χανιά - όπως αποδείχτηκε - και ισχυριζόταν πως «την 25η Μαρτίου θα χρεωκοπήσει η Ελλάδα και θα επιστρέψουμε στη δραχμή», έφτασε να θεωρείται ως «ασφαλές σενάριο» για την πορεία της χώρας. Καθώς πέρασε από το κανάλι των μπλογκς της «ενημέρωσης», δίχως ουδείς να μπει στον κόπο να το τσεκάρει και μεγεθύνθηκε και από στόμα σε στόμα στη συνέχεια (με το άλλοθι - για κάθε χρήστη του Ιντερνέτ - «μα το γράφουν τα μπλογκς») έφτασε να αποκτήσει μέγεθος «ανατριχιαστικής βεβαιότητας».
Αυτά παθαίνει η πολύπαθη, ειδικά τα τελευταία χρόνια, «ενημέρωση» όταν αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια και τα - συχνά - τσαπατσούλικα χέρια της μπλογκικής (παρα)πληροφόρησης. Δίχως κανόνες, δίχως δεοντολογία οι χρήστες των ελληνικών «ενημερωτικών» μπλογκς δεν έχουν - και τυπικά και ουσιαστικά - καμία υποχρέωση να τσεκάρουν, να διπλοτσεκάρουν, να επιβεβαιώσουν, να θεωρήσουν εν τέλει πως η ενημέρωση είναι λειτούργημα απέναντι στο κοινό και όχι αγώνας δρόμου, εις βάρος κάθε υποχρέωσης απέναντι στην αλήθεια. Ετσι, ένα e-mail κινδυνολογίας φτάνει να γίνει κινδυνολογία ή και βεβαιότητα κινδύνου.
Οταν λείπουν από την εξίσωση «Πληροφορία + εγκυρότητα + επιβεβαίωση = Ενημέρωση του κοινού» ένα από τα βασικά συστατικά, η επιβεβαίωση που εν τέλει φέρνει και την εγκυρότητα και το μόνο ζήτημα είναι η ταχύτητα ή ή κάλυψη του κενού οποιασδήποτε έγκυρης και επιβεβαιωμένης ενημέρωσης, σενάρια και ογκωμένες φαντασιώσεις, που εκτοξεύονται μόνο και μόνο για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κοινού στο Ιντερνέτ, φτάνουν να συμβάλουν όχι απλώς στη διατήρηση αλλά και στην άυξηση του φόβου που προκαλεί η αβεβαιότητα των ημερών.
Αυτό συμβαίνει - δεν κινδυνεύει απλώς να συμβεί - αυτές τις ημέρες, όσο η έγκυρη, επιβεβαιωμένη ενημέρωση, που από αρχαιοτάτων χρόνων γινόταν από γραπτά, έντυπα - και εν τέλει ελέγξιμα - μέσα ενημέρωσης, όπως οι εφημερίδες (οι οποίες στη νέα εποχή απλώς μετέφεραν το περιεχόμενό τους και στο Διαδίκτυο), υποκαθίσταται από την ταχεία «ενημέρωση» της μπλογκόσφαιρας. Και αυτό το αφήνει να συμβεί, αν όχι το προκαλεί, μια μεγάλης διάρκειας απεργία που κήρυξαν οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων στον Τύπο και η οποία δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς (αν έχει καν εξηγηθεί...) στο κοινό.
Με την ανεξέλεγκτη δημοσίευση και την αναπαραγωγή (αγαπημένο «τρικ» των μπλόγκερς) παραποιημένων, διογκωμένων ή και ψευδών ειδήσεων και «εύκολων» κινδυνολογικών σεναρίων, έφτασε να θεωρείται σχεδόν ως «σίγουρο» ότι η απεργία γίνεται σε συνεννόηση με τα σκοτεινά «κέντρα του Τύπου και της Ενημέρωσης», ώστε να αποκρυφθεί από το κοινό ότι ετοιμάζεται «η πτώχευση της χώρας». Και ότι - σύμφωνα πάντα με την «έγκυρη» ενημέρωση των μπλογκς - οι εφημερίδες έκλεισαν για να μην μεταδοθεί η «είδηση» αυτή. Ωστε να μείνει το κοινό ανενημέρωτο για τη «σημαντική αυτή εξέλιξη» και έτσι να αποφευχθούν και οι αντιδράσεις του.
Οπου μάλιστα δεν πιάνει αυτό το σενάριο, φύεται - ελεύθερο και ανεξέλεγκτο - άλλο: ότι οι άνθρωποι του Τύπου απεργούν αυτές τις ημέρες ώστε να περάσει «μαλακά» ένας ανασχηματισμός.
Ισως θα έπρεπε να το σκεφθούν καλύτερα όσοι προωθούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις στον Τύπο, που ουσιαστικά - είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι - είναι εκείνοι που κάνουν το κοινό, το οποίο διψάει για ενημέρωση, έρμαιο στα χέρια του κάθε μπλόγκερ, του κάθε δήθεν «ενημερωτικού» site και του κάθε διογκωμένου σεναρίου.
Στις μεγάλες κρίσεις, όπου υπάρχουν διελκυστίνδες συμφερόντων και αιτιάσεων, συνήθως κερδίζει (πόντους, έστω) εκείνος που έχει κατά νουν το μότο «Ποιος φοβάται την Αλήθεια;» και την ουσία του. Εδώ, από τη μια έχουμε εκείνους που δίχως να ενημερώσουν ουσιαστικά το κοινό για τα πώς και τα γιατί της απεργίας, το παραδίδουν στα νύχια του κάθε αετονύχη μπλόγκερ της «ενημέρωσης». Ο οποίος από την πλευρά του, μην έχοντας στον αντίποδα την ισορροπημένη, εξακριβωμένη, αναλυσιακή και, εν τέλει, έγκυρη ενημέρωση των εφημερίδων, τουλάχιστον ως δικλείδα ασφαλείας, είναι ελεύθερος να πλασάρει ως «ενημέρωση» κάθε πιθανό κι απίθανο σενάριο και κάθε κινδυνολογία.
Εδώ λοιπόν, σε αυτή την απεργία, είναι που τίθεται αμείλικτο το θέμα: ποιον βολεύουν τα σενάρια, η κινδυνολογία και η ελλιπής και μη έγκυρη ενημέρωση; Η απάντηση είναι τελικά η ίδια με εκείνη στο ερώτημα που τίθεται σε κάθε κρίση αξιών, όπου υπάρχει διελκυστίνδα συμφερόντων: Ποιος φοβάται την Αλήθεια;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΟΣΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΜΟΣΤΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΑΣ